Barokowe budownictwo w Polsce
Autorem artykułu jest kodo
Barok w Polsce przypada na XVII i początek XVIII wieku. Był to czas niespokojny, bowiem państwo, targane konfliktami wojennymi, w okresie recesji po wielu świetnych latach renesansu, nie mogło przez długi okres czasu stanąć na nogi. Napływające jednak z południa włoskie nowinki i trendy pozwoliły na kulturalną odmianę społeczeństwa.
Italska cywilizacja wpłynęła także na budownictwo w Polsce, czego rezultatem są wspaniałe zabytki sztuki barokowej, które możemy zwiedzać po dziś dzień na ziemiach polskich.
Włoska architektura, a budownictwo w Polsce
Do charakterystycznych cech architektury barokowej zalicza się przede wszystkim monumentalność stawianych obiektów, ich dynamika, duża liczba sztukaterii, liczne ornamenty. Budownictwo w Polsce odpowiedziało na najnowocześniejsze trendy i odtąd w projektach nowych budynków zagościły kolumny, zdobione palisady, zwielokrotnione gzymsy. Bez obaw stosowano wygięcie elewacji, wnętrza zaopatrywano w obrazy o dużym formacie, wykorzystywano drogie materiały takie jak na przykład marmur czy stiuk. Używano rzeźby w celach dekoracyjnych, posągi zawsze były ukazywane w ruchu, z pewnym niedopowiedzeniem, a obiekt, chociaż kipiał od wykorzystanych ozdób, cieszył oko swoją finezją, bogactwem i dostojnością.
Pałac, jako symbol barokowej architektury
Budownictwo w Polsce ówczesnego okresu specjalizowało się w budowach i przebudowach pałacy. Budynki te stawiane były na planie półkolistej podkowy. Najznakomitsze zabytki tego okresu to Pałac Krasińskich w Warszawie, Pałac w Wilanowie, Pałac Gnińskich znany bardziej, jako zamek Ostrogskich w Warszawie oraz pałac Lubomirskich w Lublinie. Wszystkie te obiekty otoczone są ogrodami, które były nieodłącznym elementem architektury barokowej. To samo można powiedzieć o reprezentatywnych dziedzińcach, czy choćby nawet klatkach schodowych.
---
